خود فراموشی

فراموشت کردم یادم رفت، چشمان ِ تیره ی تو سزاور ِ خیس ماندن،نیست! یادم رفت،دستان گرم تو نباید یخ بزنند یادم رفت، دل روشن تو نباید تاریک شود! یادم رفت، زنده ای! . تو را عزیز ندانستم برای روزهای نمردنم! و تاوان ِ خود فراموشی. یخ زدن است! یغمای من دلم را دوست ندارند! و بدتر از آن "دلم" را دوست نداشته ام! یک تکه جسم ِ از یاد رفته ام در میان ِ همه مردگان! +"دلم" منو ببخش که دوستت نداشتم. منو ببخش که سنجاقت کردم به.جایی که نمیخواستنت! منو ببخش که